Historia ludzi i zwierząt krzyżuje się od zawsze

***

Wielu rodziców intuicyjnie wie, a raczej czuje, że dziecko lepiej rozwija się gdy wokół siebie posiada zwierzęta.

Musimy pamiętać, że zwierzętom nie potrzeba słów, same wyczuwają, co się dzieje i same z siebie pocieszają w chwili smutku. Są powiernikami tajemnic, wyszeptanych bo wiemy, że nigdy nie zdradzą sekretów im powierzonych. Mogą być małymi obrońcami w chwili słabości, a także przyjaciółmi na całe życie. Relacja ta pomaga dziecku w znalezieniu poczucia własnej wartości i nauce odpowiedzialności za istoty, które są obok niego. Są lekiem na wszelkie zło i nawet w najgorszych sytuacjach ich obecność pomaga dziecku się uspokoić i działa kojąco na jego układ nerwowy. Dziecko otrzymuje bezwarunkową miłość oraz oddanie.

Dzieciństwo jest okresem, w którym dziecko kształtuje swój charakter, który być może ulec zmianie przez lata, ale podstawy, korzenie będzie tkwiło zawsze w dzieciństwie. Zwierzęta pomagają w kształtowaniu człowieka pełnego wrażliwości i empatii. A co za tym idzie — wpływają na rozwój emocjonalny, społeczny, a nawet fizyczny dziecka (bieganie z psem czy królikiem to trening niemalże maratończyka).

Obecność zwierząt w życiu małego człowieka pozostawia czasem dla innych, niezauważalne ślady, które jednak dla dziecka będą widoczne zawsze. Ważnym elementem rozwoju społecznego dziecka jest kontakt ze zwierzęciem. Dzięki swojemu pupilowi dziecko ma świadomość, że nie jest samotne, ponieważ ma przyjaciela. Obecność zwierząt w życiu dziecka pozwala mu się oswoić z cyklem życia każdej istoty (zwierzęta niestety żyją znacznie krócej niż ludzie) oraz uczy przeżywania żałoby. Dowiaduje się, jak wygląda starość. Jest to na pewno trudne doświadczenie, dzięki któremu jednak dziecko w przyszłości łatwiej odnajdzie się po stracie. Więź między dzieckiem i zwierzęciem pozwala na budowanie atmosfery zaufania, w której wszyscy są równi. Zwierzak wpływa korzystnie także na organizację czasu, dziecko musi znaleźć czas na spacer, zabawę z pupilem, naukę współpracy i stanowi motywację do codziennych działań.

Nie tylko domowe zwierzęta są w stanie wspomóc rozwój emocjonalny dziecka; także zwierzęta wolno żyjące w przyrodzie są w stanie uwrażliwić dziecko na otaczający go świat.
Bo kto się nie zastanawiał, dokąd lecą pszczoły, gdy zbiorą nektar? Jak przechowują miód gdy nie mają lodówek? Albo w jaki sposób ryby oddychają pod wodą?
Ciekawość ta doprowadzała rodziców, starsze rodzeństwo, do
bezsilności. Bo małego człowieka nie interesuje, że nie znamy odpowiedzi, on chce ją poznać i to najlepiej od razu.
Każdy kto miał “szczęście” opiekować się kilkulatkiem dobrze zna słowa “ale dlaczego”.
Pamiętajmy, że zwierzęta są nieodłączną częścią rzeczywistości każdego człowieka. Wywierają ogromny wpływ na rozwój dziecka oraz kształtują przyszłego dorosłego. Nie każdy ma warunki aby mieć zwierzę w domu, lecz wszyscy możemy skorzystać z parków gdzie można spotkać pszczoły, bąki, biedronki, mrówki …
Bo obcowanie z przyrodą jest najważniejsze, daje nam korzyści, które odczuwamy nawet po latach.

Współczucie i empatia dla najmniejszych zwierząt to jedna z najszlachetniejszych cnót, jakie człowiek może otrzymać w prezencie.

Karol Darwin

***