Za oknem śnieg - prawie jak w piosence.

***

Pijąc ciekłą wodę z cytryną, nawet nie próbuję rozstrzygnąć wewnętrznego monologu.

A więc może powrócę do Lutego.

Jest do drugi miesiąc w roku (pędzi ten czas, pędzi).
Niektórzy twierdzą, że w lutym różnie bywa: „czasem luty ostro kuty, czasem w luty same pluty”.
Przysłowie to definiuje spojrzenie na luty jakie mieli nasi pradziadowie (teraz już mało kto zagłębia się w przesłanie jakie niosły przysłowia). A było ono następujące: luty – zgodnie z nazwą – powinien być luty, czyli srogi, mroźny i śnieżny, a nie ciepły i deszczowy. LUTY deszczowy i raczej ciepły (piszę raczej bo temperatura około +1 na plusie, to nie ciepło, przynajmniej dla mnie) przyniesie nam rychłą wiosnę, bo – jak mówi przysłowie – „gdy mróz w lutym ostro trzyma, tedy jest niedługa zima”. Deszcz w lutym źle wróży: nie będzie urodzaju w lecie, nie będzie soczystej trawy na łąkach, nie będzie czym wykarmić bydła: „gdy w lutym wody wiele, w lecie głodne nawet cielę”. Trochę straszne te wizje gdy ciepło i mokro w Lutym.

Dzisiaj

Nasz obecny Luty (2023 roku) zaczynał się w środę i zakończy się we wtorek.
Według kalendarza gregoriańskiego ma 28 dni, a w latach przestępnych 29 dni, w mitologii rzymskiej opiekę nad nim sprawował Neptun - bóg wód, wód i deszczu, w mitologii greckiej zastępuje go Posejdon - bóg mórz.

Nazewnictwo

W Polsce nazwa Luty pochodzi od dawnego przymiotnika o znaczeniu srogi, mroźny, ostry. Luty uchodził za najmroźniejszy miesiąc w roku. Dawniej używało się tego przymiotnika nie tylko w stosunku do zimy czy mrozów, ale także w zestawieniu ze zwierzęciem lub rycerzem. Innymi staropolskimi nazwami tego miesiąca były sieczeń lub strąpacz.

Pamiętajmy, że gdy u nas jest zimno (na półkuli północnej) gdzie indziej jest ciepło (na półkuli południowej).

***